Agapy po II Św. Liturgii - c.d.

12.04.2017

W niedzielę Wejścia Jezusa do Jerozolimy lub powszechnie nazywaną  niedzielę  Palmową, odbyła się ostatnia agapa przed  Zmartwychwstaniem Pańskim.

Na spotkanie przybyła bardzo liczna grupa wiernych, bowiem w tym dniu również świątynia wolska nie była w stanie pomieścić wszystkich osób pragnących uczestniczyć w liturgii, ale pogoda okazała się łaskawa dla wiernych modlących się na dziedzińcu.

Uczestnicy agapy, spożywając chleb domowewgo wypieku, popijając kawą i herbatą, z wielkim zainteresowaniem wysłuchali prezentacji multimedialnej na temat Bazyliki Zmartwychwstania Pańskiego ( gr. Anastasis), którą przedstawił  Igor Vikarczuk alumn Prawosławnego Seminarium Duchownego.Prezentacja ilustrowana była bogatym zestawem slajdów, przy pomocy których lektor  w skondensowanej formie przybliżył historię najważniejszej dla prawosławia Świątyni, bowiem tu znajduje się Golgota, Grób Chrystusa oraz miejsce, w którym znaleziono relikwie Życiodajnego  Krzyża Świętego. To miejsce posiada niezwykłą moc łaski Bożej, jako że z Grobu Chrystusa na Paschę prawosławną schodzi Święty Ogień, który jest następnie przewożony do  prawosławnych świątyń rozsianych niemal na całym globie ziemskim. Wielki Cud Świętego Ognia  jest największym ze wszystkich znanych cudów, z uwagi na to, że  dokonuje się każdego roku, w tym samym czasie, w tym samym miejscu i w ten sam sposób.Żaden ze znanych cudów nie posiada tak długiej historii i nie występuje tak regularnie.

W okolicach skały, na której położona jest świątynia, cesarzowa Helena  odnalzła trzy krzyże, z których jeden okazał się mieć cudowne właściwości – wskrzesił zmarłego. Na tym miejscu cesarz Konstantyn ufundował kościół Męki Pańskiej  ( z Golgotą), kościół Życiodajnego Krzyża Świętego ( z miejscem znalezienia krzyża) i kościół Zmartwywchwstania ( z Grobem Chrystusa).

Niestety, historia tego szczególnego miejsca posiada niezwykle tragiczny wymiar. W VII wieku najazdu dokonali Persowie. Gdy udało się zrekonstruować zniszczenia, to Jerozolimę wraz z całym Bliskim Wschodem opanowali Arabowie. Mocno ucierpiała świątynia w IX i X w.w w wyniku trzęsienia ziemi i pożaru. Najtragiczniejszym w skutkach okazał się  wiek  X za panowania Fatymidów, gdy kalif al -Hakim nakazał zburzenie kościoła. Po zawarciu pokoju  między kalifem a Bizancjum, możliwym okazało się odbudowanie bazyliki, jednak nie była to pierwotna forma.Kolejnego spustoszenia dokonali krzyżowcy w X w. W następnych wiekach bazylika przechodziła z rąk do rąk  i ukształtował się jej podział między  wyznania chrześijańskie.Nie ustawał ruch pielgrzymkowy. Ale znów  ( XIX w.) świątynię nęka pożar, a po dokonaniu restauracji ( XX w.) bazylikę nawiedzają serie trzęsień ziemi.Od 1967 r. świątynia znajduje się na terytorium Izraela.

Po krótkim zarysie historycznym, seminarzysta opowiedział o najważniejszych świętościch wewnątrz bazyliki: Kamieniu Namaszczenia, Golgocie, Głównej kaplicy z ołtarzem Ukrzyżowania, która jest prawosławna; Grobie Adama, umieszczonym poniżej Golgoty.Na lewo od wejścia znajduje się tzw. rotunda, czyli okrągła przestrzeń sklepiona kopułą, z edykułem ( kuwuklą) Grobu Bożego, otoczonym ogromną kolumnadą.Sam edykuł stanowi niewielki prostokątny budynek miesczący Kaplicę Anioła i Grób Chrystusa.

Seminarzysta  opowiedział również o drodze krzyżowej, omawiając tragiczne wydarzenia z życia Chrystusa na poszczególnych stacjach.

Prezentacja  nagrodzona została brawami i spotkała się z żywym zainteresowaniem uczestników agapy, a niektórzy ( Jan Bołtromiuk, Sławomir Makal) podzielili się własnymi refleksjami z pielgrzymowania do Ziemi Świętej oraz dokonali cennych uzupełnień przedstawinego materiału.

Spotkanie zakończyło się życzeniami Wielkanocnymi.

Serdecznie zapraszamy na najbliższą agapę w dniu  30 kwietnia, która przy dobrej pogodzie może mieć nieco inny charakter niż dotychczasowe.

Wierna parafianka