Niedziela XXI po Pięćdziesiątnicy

11.11.2019

Dzisiejsze czytanie ewangeliczne wg ap. Łukasza przybliża nam opowiadanie o wypędzeniu legiona biesów z człowieka u wybrzeża jeziora Genezaret w okolicy gadaryńskiej krainy. Ów opętany człowiek uciekał na miejsce pustynne i zamieszkiwał w grobowcach. Był bardzo niebezpieczny dla otoczenia. Chrystus zlitował się nad cierpieniem opętanego i wyrzucił mnóstwo złych duchów, które posłał w pasące się opodal stado świń. W opisie tego fragmentu Ewangelii zadziwia kilka faktów, które wszyscy synoptyczni ewangeliści podkreślają. Pierwsze wydarzenie to świadectwo złych duchów o mesjańskim posłannictwie Jezusa Chrystusa i przyznanie, że Jest Synem Bożym. Charakterystycznym zjawiskiem jest wybór przez złe duchy stada świń, najbardziej nieczystych rytualnie zwierząt w Tradycji Narodu Wybranego. Duch szuka formy. Największym kunsztem oszustwa, jakie udało się osiągnąć diabłu jest wymazanie jego istnienia z ludzkiej świadomości. Obserwujemy to szczególnie w dzisiejszych czasach „postępu” cywilizacyjnego. Wielokrotnie widzimy, jak upadłe złe duchy przedstawiane są w sposób jedynie groteskowy. W rzeczywistości są one śmiertelnie niebezpieczne i ich jedynym celem jest odwieźć obraz Boży – człowieka od Stwórcy i dręczyć go w nienawiści! Chrystus uwalnia z cierpienia biednego człowieka kosztem „nieczystej” trzody, a pasterze liczą straty zamiast docenić uzdrowienie i przybycie Samego Boga. Taka postawa podkreśla gnuśność, uśpienie duchowe i zamknięcie na słowa Ewangelii. „Ja Jestem Światłością świata” – powie Syn Boży w Ewangelii Jana (por. J 8:12). Nie każdy jednak szuka w żuciu Prawdy i prawdziwego szczęścia. Często jesteśmy ślepo przywiązani do doczesności. Żałujemy poniesionych strat materialnych, a zapominamy o życiu wiecznym w Bogu, gdzie nie ma przemijania. W takiej przestrzeni mentalnej, paradoksalnie, Wszechmogący Bóg nie może być Zbawicielem. Często przez poszukiwanie komfortu, pozornego spokoju wybieramy nieświadomie innego ducha, który nas zniewala i męczy, jak utrzymuje św. Antoni Wielki. Tylko otwarte serce na Światło Prawdy jest skłonne przyjąć w swoim życiu prymat Boga Zbawiciela. Tylko On wybawia z niewoli grzechu.

Pierwszej Liturgii św. przewodniczył ks. mitrat Adam Misijuk w asyście ks. Pawła Korobeinikov, ks. Dawida Romanowicza i diakona Łukasza Leonkiewicza. List apostolski przeczytała Anna Jakoniuk, która dyrygowała także chórem. Ze słowem kazania zwrócił się do wiernych ks. proboszcz A. Misijuk. Na zakończenie nabożeństwa ks. proboszcz przedstawił wiernym bieżący stan kończącego się II etapu remontu wolskiej świątyni oraz zapoznał z planem nabożeństw na najbliższy tydzień.

Głównej Boskiej Liturgii przewodniczył ks. prot. Piotr Kosiński w asyście ks. prot. Piotra Rajeckiego. Lekcję apostolską przeczytał lek. Andrzej Trofimiuk. Chórem dyrygował prof. Włodzimierz Wołosiuk, homilię wygłosił ks. Piotr Rajecki.

Na koniec nabożeństwa duchowni oddali cześć św. Hiobowi Poczajowskiemu, którego pamięć przypada na 10 listopada wg kalendarza juliańskiego. Po nabożeństwie ks. Piotr Kosiński zapoznał wiernych z programem na nadchodzący tydzień.

xpk

zdjęcia: ks. Dawid Romanowicz, Łukasz Charlak