Świadkowie Jehowy (3)

13.08.2014

Można śmiało powiedzieć, że Świadkowie Jehowy są jedną z najbardziej scentralizowanych i zhierarchizowanych wspólnot religijnych na świecie.

Główna siedziba mieści się w Warwick w stanie Nowy Jork [1]. Na czele organizacji stoi Ciało Kierownicze (grupa kilku-kilkunastu mężczyzn, z prezesem wybieranym rotacyjnie na roczną kadencję). Gremium to sprawuje władzę absolutną – jako „Niewolnik Wierny i Roztropny”, „Kanał Łączności”, „Grupa Szczerych Badaczy Biblii” (to tylko niektóre z jego tytułów) decyduje o tym, w co każdy Świadek Jehowy ma obowiązek w danym momencie wierzyć (i rozgłaszać to innym).

Bezpośrednimi podwładnymi Ciała Kierowniczego są członkowie sześciu komitetów odpowiedzialnych m.in. za działalność wydawniczą, organizowanie zgromadzeń, pomoc w nadzorowaniu pracy oddziałów w poszczególnych krajach itp.  Komitety te kontrolują również liczne korporacje, z których znaczna część odpowiada za sprawy finansowe organizacji, w tym generowanie dochodów poprzez obrót papierami wartościowymi, nieruchomościami, udzielanie przymusowych kredytów zborom wznoszącym miejsca zebrań czy też ekonomiczne wykorzystanie siły roboczej – wolontariuszy pracujących w drukarniach i biurach oddziałów. Jedna z korporacji („Strażnica – Pensylwańskie Towarzystwo Biblijne i Traktatowe”) posiada prawa autorskie wszystkich wydawanych publikacji (poszczególni autorzy pozostają anonimowi – jest to bardzo charakterystyczna cecha wydawnictw Świadków Jehowy).

Organizacja dzieli się na strefy, z których każda odpowiada w przybliżeniu kontynentowi[2]. Nadzorcą strefy jest jeden członków Ciała Kierowniczego. W każdej takiej jednostce znajduje się co najmniej jedna drukarnia (w niektórych nawet kilka) – obiekty te, dzięki bardzo nowoczesnemu wyposażeniu i pracy wolontariuszy (jedynym „wynagrodzeniem” jest wyżywienie, dach nad głową i symboliczne kieszonkowe), umożliwiają wydawanie czasopism, książek czy broszur w wielomilionowych nakładach.

Strefa dzieli się na oddziały obejmujące od jednego do kilku krajów. W biurach oddziałów zwanych „Domami Betel” (w Polsce takie biuro znajduje się w Nadarzynie koło Warszawy) urzęduje komitet oddziału, podlegający bezpośrednio nadzorcy strefy.

Komitet jest wspomagany przez kilkudziesięcioosobową grupę wolontariuszy, tzw. „Rodzinę Betel”. W skład oddziału wchodzą okręgi, a te z kolei dzielą się na obwody. Na czele obwodu stoi „nadzorca podróżujący”, który dwa razy do roku składa tygodniową wizytę w każdym zborze – najbliższej jednostce administracyjnej organizacji (dlatego przestrzega się zasady, żeby w sk ład obwodu wchodziło nie więcej niż 20 zborów.

Każdy zbór jest zarządzany przez grono „starszych”, mających do pomocy „sług pomocniczych”. „Starsi” są odpowiedzialni za organizowanie zebrań zborowych, służby kaznodziejskiej i usuwanie z ugrupowania osób kwestionujących nauczanie Ciała Kierowniczego.

Wszystkie wymienione funkcje administracyjne pełną wyłącznie mężczyźni.

Każdy Świadek Jehowy ma trzy podstawowe obowiązki:

1.       Uczestniczenie w służbie kaznodziejskiej

2.       Obecność na 5 cotygodniowych zebraniach

3.       Czytanie wszystkich publikacji otrzymywanych w organizacji.

W skład służby kaznodziejskiej wchodzi głoszenie po domach (każdy głosiciel otrzymuje konkretny teren, na który zabiera osobę towarzyszącą), na ulicach i w innych miejscach bardziej uczęszczanych, a także tzw. „głoszenie nieoficjalne” – rodzinie, znajomym, współpracownikom itp.

Na koniec każdego miesiąca głosiciel musi złożyć sprawozdanie (tzw. „owoc”) – podaje w nim liczbę godzin głoszenia, odwiedzin ponownych, stałych czytelników, prowadzonych tzw. „studiów biblijnych”, rozpowszechnionych książek, broszur i czasopism.

Świadek Jehowy podejmujący się spędzenia w służbie kaznodziejskiej co najmniej 40 godzin miesięcznie nazywany jest „pionierem”.

Elita „pionierów”, spędzająca w służbie ponad 120 godzin miesięcznie otrzymuje od organizacji niewielkie wynagrodzenie.

Zebrania zborowe odbywają się w budynkach zwanych „Salami Królestwa” (nie przypominającymi w niczym świątyń, a raczej sale klubowe).

Istnieje 5 cotygodniowych zebrań:

- wykład biblijny (półgodzinne przemówienie „starszego” lub „sługi pomocniczego”, przedstawione według odgórnie opracowanego dostarczonego szkicu),

- studium Strażnicy (omówienie za pomocą pytań i odpowiedzi artykułu przestawiającego aktualne „nowe zrozumienia” Ciała Kierowniczego),

-  zborowe studium książki (omawianie w/w metodą rozdziału z podręcznika mającego wykazać, że głównym tematem proroctw biblijnych jest działalność organizacji Świadków Jehowy),

- teokratyczna szkoła służby kaznodziejskiej (nauka technik skutecznego werbunku),

- zebranie służby (omówienie aktualnych wytycznych co do głoszenia, przedstawionych w dostępnym tylko dl a głosicieli biuletynie „Nasza Służba Królestwa”).

Dwa razy do roku Świadkowie Jehowy spotykają się w Salach Zgromadzeń (są to zebrania dla całego obwodu – ogółem powyżej 1000 osób), a raz do roku organizowane są kilkudniowe kongresy – zgromadzenia okręgowe odbywające się na ogół na wynajętych stadionach.

Podstawowe publikacje Świadków Jehowy to czasopisma: dwutygodnik „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy” i miesięcznik „Przebudźcie się”. Ponad to w ciągu roku głosiciele otrzymują po klkka książek (w tym „Rocznik”) oraz broszur. Wydawnictwa określane są jako „pokarm duchowy na czas słuszny”.

Należałoby więc odpowiedzieć sobie na pytania: w co wierzą Świadkowie Jehowy? Czego nauczają? Czy jest to – jak sami twierdzą – wyznanie chrześcijańskie?

Przypisy:

[1] Do 2016 roku mieściła się w Nowym Yorku w Dzielnicy Brooklyn. 

[2] Co ciekawe, Wielka Brytania należy – ze względów czystko ideologicznych – do strefy północnoamerykańskiej, a nie europejskiej.

Roman