Uroczystości parafialne związane ze 100-leciem Odzyskania Niepodległości przez Polskę

21.11.2018

Osiemnasty października 2018 roku niewątpliwie na długo pozostawi ślad w pamięci wszystkich uczestników wyjątkowego wydarzenia, jakim stał się Uroczysty Koncert z okazji 100. rocznicy odzyskania Niepodległości przez Polskę, zorganizowany przez Parafię św. Jana Klimaka oraz Punkt Katechetyczny przy tejże Parafii.

Tematycznie uroczystości stały się swego rodzaju podsumowaniem historii stu lat Niepodległej Polski, w której przyszło żyć i umierać prawosławnym obywatelom naszej Ojczyzny. Tak jak inni, przeżywali oni  chwile chwały i chwile grozy, największe uniesienia i najczarniejsze tragedie, w które obfitował ten czas miniony. Zebraliśmy się, aby oddać hołd tym znanym i tym bezimiennym bohaterom, którzy nie szczędząc swego żywota, na różne sposoby i na wszystkich krańcach świata walczyli o to, aby Polska stała się krajem wolnym.

Tego niedzielnego popołudnia, dzięki gościnności dyrekcji w osobie pana Tadeusza Adamca, w sali widowiskowej Instytutu Głuchoniemych im. ks. Jakuba Falkowskiego zebrali się przedstawiciele duchowieństwa dekanatu warszawskiego, władz samorządowych, dyrekcji szkół i przedszkoli, z którymi nasza Parafia i Punkt Katechetyczny utrzymuje stały kontakt oraz prowadzi owocną współpracę, przedstawiciele Mazowieckiego Kuratorium Oświaty oraz zaprzyjaźnionego Nadleśnictwa Celestynów, wierni warszawskich parafii, a co najważniejsze – dzieci i młodzież, gdyż to właśnie oni byli, według pomysłu organizatorów, głównymi odbiorcami i zarazem uczestnikami Koncertu.

Uroczystości rozpoczęto odśpiewaniem Hymnu Narodowego. Po krótkim słowie prowadzącego – ks. diakona Łukasza Leonkiewicza – uwagą widzów na prawie godzinę niepodzielnie zawładnął występ grupy młodych artystów pod kierunkiem p. Joanny Troc – reżyser Hajnowskiego Teatru z Muzeum Białoruskiego. Licealiści z Bielska Podlaskiego i Hajnówki, na podstawie książki Doroteusza Fionika, stworzyli przejmujący obraz życia jednego Człowieka, losy którego nierozerwalnie splotły się z losami prawosławia na ziemiach Polski pierwszej połowy ХХ wieku. Bieżeństwo, powrót do ojczyzny, studia i posługa duszpasterska, liturgie pod osłoną nieba w niełatwych warunkach akcji rewindykacji cerkwi, praca nauczyciela, odważne przeciwstawianie się burzeniu cerkwi, stalinowskie łagry, cudowne ocalenie, powrót niemal że z zaświatów i znów – odradzanie życia duchowego w powojennej Polsce aż do kresu sił, aż do końca swych dni. Ks. Konstanty Bajko, tytułowy bohater sztuki teatralnej, dzięki talentowi pani reżyser i jej aktorów, stanął pomiędzy nami. Wyznawca, bohater, którego nagrodą stał się wieniec męczeństwa za Wiarę. Nikt z obecnych nie ukrywał wzruszenia, gdy po końcowych owacjach na scenie pojawiła się drobna postać córki ks. Konstantego – Pani Zoji Bajko-Romańskiej, starosty cerkwi św. Jana Klimaka na Woli w Warszawie. Jej obecność na sali wraz z wnuczką i prawnuczkami ks. Konstantego stała się żywym świadectwem trwałości tradycji wolności ducha, wyrośniętej na glebie żyznej, zroszonej krwią naszych przodków.

Podczas przerwy zebrani mogli  obejrzeć wystawę prac plastycznych nadesłanych z całej Polski na Konkurs „Utracone dziedzictwo – zburzone cerkwie w ХХ-leciu międzywojennym”. Umiejętność mówienia o sprawach trudnych, odsłonięcie i ocalenie od zapomnienia niewygodnych stronic historii jest nieodzownym elementem wolności sumienia, gwarantowanej Konstytucją Rzeczpospolitej Polskiej. Prace zostały sprowadzone do Warszawy dzięki współpracy z Parafią Prawosławną Zmartwychwstania Pańskiego w Białymstoku.

Kompozycja słowno-muzyczna „Wolność krzyżami się mierzy…”, przygotowana przez katechetów i uczniów Punktu Katechetycznego przy Parafii św. Jana Klimaka, stanowiła drugą część Koncertu. Pieśń o Wodzu  miłym, Przybyli ułani, Pierwsza Kadrowa – w zadziornym wykonaniu Chóru Dziecięcego Ogniki proroka Eliasza, pod kierunkiem matuszki Doroty Korobeinikov, ukazały zebranym młodzieńcze lata Polski Niepodległej, pełnej wigoru i nadziei, beztroski i wiary we własne siły.  Zaś pieśni Piechota, Dziś idę walczyć, Mamo, Warszawskie dzieci, Elegia o chłopcu polskim Kamila Baczyńskiego w wykonaniu solistów i chóru młodzieżowego Lestwica pod batutą pana Bogdana Kuźmiuka stały się hołdem dla młodych ludzi, którym przyszło dorosnąć w jednej chwili, chwili największego wytężenia wszystkich sił duchowych i fizycznych, gdy ukochana Ojczyzna stanęła w płomieniach wojny. Mali powstańcy ze stenem w ręku i setka dzieci z Wolskiego sierocińca, rozstrzelanych i spalonych przez najeźdźców – do Was skierowane nasze słowa, na Was patrzą nasze zamglone łzami oczy. Lecz bitwa o wolność Polski toczyła się nie tylko w grodzie nad Wisłą. W szeregach armii Andersa i wśród lotników RAF-u, na uchodźstwie w Londynie i skłonach Monte Cassino, nasi bracia w wierze i współobywatele, własnym przykładem świadczyli niepodważalną prawdę, iż wolność krzyżami się mierzy. Tego wieczoru Czerwone maki zabrzmiały hymnem walecznych. O tym, że niekiedy litery spadające z końca pióra lub znaki, stawiane tym że piórem na pięciolinii mogą być  skuteczniejsze od kawałka ołowiu przypomniał zebranym występ pani Kayo Nishimizu-Wawreniuk, w dorobku artystycznym której znalazły się wszystkie dzieła Fryderyka Chopina. Etiuda Rewolucyjna falą sprawiedliwego gniewu zdawało się za chwilę zaleje salę, gdy ręce tej wyjątkowej pianistki dotknęły klawiszy. Kwintesencją polskości, boskiego płomienia, którym płonęły serca najwybitniejszych Polaków – żołnierzy i lekarzy, duchownych i naukowców, aktorów, pisarzy i muzyków – zabrzmiały dźwięki Poloneza  As-dur.

Dziękując aktorom, wykonawcom i wszystkim zebranym za wspólne przeżycie wyjątkowych chwil za pośrednictwem sztuki w tak doskonałym wykonaniu, Proboszcz Parafii św. Jana Klimaka ks. prot. Adam Misijuk przypomniał zebranym słowa Apostoła Pawła: „Wszystko mogę w Chrystusie, Który mnie umacnia”.

Końcowym akordem Koncertu, podsumowaniem całego wieczoru i życzeniem dla wszystkich przeszło trzystu widzów stały się słowa pieśni Póki Polska żyje w nas w wykonaniu Chóru Lestwica. 

            Owacje.

            Kurtyna.

ks. Paweł Korobeinikov

zdj. Łukasz Troc