Święto Obrzezania Pańskiego. Św. Bazylego Wielkiego

15.01.2020

Liturgiczne wspomnienie dzisiejszego święta dotyczy wydarzenia nadania imienia ósmego dnia Dzieciątku Jezus. Zgodnie z Tradycją Starego Testamentu, każdy potomek płci męskiej był poddawany tej czynności na znak Przymierza Boga z narodem wybranym, które zapoczątkował dwa tys. lat przed Chrystusem patriarcha Abraham. Syn Boży przychodzi na świat, rodzi się i spełnia wszystkie przykazania oraz rytualne nakazy Prawa Mojżeszowego. Jednak w Nowym Testamencie, jak podkreśla ap. Paweł, „w Chrystusie Jezusie obrzezanie ani jego brak nie mają żadnego znaczenia, tylko wiara, która działa przez miłość" (Ga 5,6).

Postanowieniem Soboru apostolskiego z 49 r. został zniesiony nakaz obrzezania cielesnego dla nowych wyznawców Chrystusa, przyszedł już bowiem Ten, który ma moc odciąć z nas to wszystko, co nas zniekształca istotnie: "Otrzymaliście obrzezanie nie z ręki ludzkiej, lecz Chrystusowe obrzezanie, polegające na zupełnym wyzuciu się z ciała grzesznego" (Kol 2,11); "Prawdziwym obrzezaniem jest obrzezanie serca, duchowe, a nie według litery" (Rz 2,29; por. Flp 3,3). Największym naszym Przymierzem jest przyjęcie Samego Ciała i Krwi Naszego Pana i Zbawiciela Jezusa Chrystusa w Sakramencie Eucharystii. Zapowiedź życia wiecznego w Bogu.

Boskiej Liturgii Bazylego Wielkiego przewodniczył ks. proboszcz Adam Misijuk w asyście ks. prot. Piotra Kosińskiego, ks. prot. Piotra Rajeckiego, ks. Pawła Korobeinikov, ks. Dawida Romanowicza oraz protodiakona  JerzegoDmitruka. List apostolski przeczytał lek. Andrzej Trofimiuk. Na zakończenie świątecznej Liturgii ze słowami pouczenia zwrócił się na do wiernych ks. mitrat Adam Misijuk, chórem dyrygował prof. Włodzimierz Wołosiuk. Na koniec nabożeństwa miało miejsce wychwalanie święta i świętego Bazylego Wielkiego przed jego ikoną.

xpk

zdjęcia: lek. Andrzej Trofimiuk, lek. Daniel Gryko