O Cerkwi i modlitwie

25.06.2020

My wszyscy wierni jesteśmy członkami Cerkwi Chrystusowej, bez Cerkwi człowiekowi trudno jest odnaleźć prawdziwą drogę do zbawienia, prawidłowo postępować w życiu ziemskim. Poza Cerkwią człowiek chyli się ku upadkowi, szybko ulega pokusom, staje się chwiejny w wierze, popada w zwątpienie. Cerkiew karmi duchowo każdego przychodzącego. Żyjemy w otoczeniu rozmaitych ludzi: dobrych, złych, wierzących i niewierzących, spotykamy się z głosicielami szkodliwych nauk, przy tym nie będąc świadomymi tego, staramy się przekazać coś od siebie, ale częściej przynosi to nam szkodę, niepotrzebną wiedzę i szkodliwe informacje. Nasza wiara w Boga stopniowo wypierana jest poprzez postronne myśli, uważając siebie za prawosławnych chrześcijan, w rzeczywistości stajemy się słabym odbiciem chrześcijanina. Nieustanne obcowanie z Cerkwią pomaga nam walczyć z otaczającym nas złem i odbudowuje w człowieku duch Chrystusowy, ducha wiary.

Jeśli człowiek modli się sam i nie żyje życiem Cerkwi, to próżność i troski tego świata coraz bardziej i bardziej będą sprowadzać go z drogi wiary. Niezbędne jest częste przebywanie w świątyni, modlitwa razem ze wszystkim stojącymi w niej, bo gdzie bowiem jest dwóch lub trzech zgromadzonych w imię Moje, tam jestem pośród nich, przystępowanie do Świętych Sakramentów. W sposób obrazowy modlitwę jednego człowieka można porównać do jednej zapalonej świecy, ale modląc się w cerkwi, setki modlących się łączą światło swoich palących się świec, wówczas rozpala się przeogromny słup światła, oświecający wszystkich stojących w świątyni, i nasze zjednoczone modlitwy, wznoszą się w Domu Bożym – świątyni – do Stwórcy. A On słucha i zwraca Swoją uwagę na nas.

fragment z książki Otiec Arsienij