1 czerwca (wg starego stylu)

14.06.2018

Nikt nigdy nie rozpowszechniał tak bezwstydnych oszczerstw na Chrystusa Pana jak Żydzi.  Ich Talmud kipi od nikczemności i złośliwości wobec Pana. Lecz wszystkie te bezwartościowe kalumnie są obalone przez najwybitniejszego żydowskiego historyka, Józefa Flawiusza, rabina i uczonego, który żył pod koniec I wieku n.e. Józef pisze: "I był w tym czasie Jezus, człowiek mądry, jeśli godzi się nazywać go człowiekiem, działał on bowiem cuda i nauczał wśród tych, którzy z radością przyjmowali prawdę. Przyciągnął on do siebie wielu spośród Żydów i wielu spośród pogan. On to był Chrystusem. A kiedy Piłat, za namową pierwszych wśród nas mężów, skazał go na krzyż, ci którzy go miłowali nie opuścili go; ukazał się im on bowiem żyw ponownie na trzeci dzień, tak jak to boscy prorocy ten i dziesięć tysięcy innych cudów o nim zapowiedzieli. A plemię chrześcijan, od niego się zwących, nie zaginęło aż po dziś dzień." [Dawne dzieje Izraela, XVIII, 63-64]. To napisał człowiek niewierzący w Chrystusa, lecz jako mąż uczony, wolny od uprzedzeń i złośliwości.