21 listopada (wg starego stylu)

04.12.2017

Poddaj się woli Bożej i nie wnikaj zbytnio w sądy Boże, ponieważ możesz stracić rozum. Albowiem niezliczone i niezbadane są wyroki Boże. Pewien mnich żyjący na pustyni, który myślał o sobie, że osiągnął doskonałość, modlił się do Boga, aby odkrył mu różnorakie sądy w ludzkich losach. I Bóg dał mu myśl, aby udał się w dalekie strony, do pewnego duchowego starca, i spytał go o to. Gdy mnich był w drodze, przyłączył się do niego w postaci zwykłego człowieka anioł Boży mówiąc mu, że on także chce spotkać się ze starcem. Podróżując od tej pory razem trafili na nocleg do pewnego pobożnego człowieka, który ugościł ich tak dobrze, że dał im jeść ze srebrnego półmiska. Gdy się posilili, anioł wziął półmisek i wrzucił go do morza. Dla mnicha zdało sie to dziwne i niesprawiedliwe, lecz nic nie powiedział. Następnego dnia przybyli do innego gościnnego człowieka, który przyjął ich serdecznie i traktował jak rodzinę. Przed odejściem ów człowiek przyprowadził swego jedynego syna, aby wędrowcy go pobłogosławili. Anioł Boży złapał dziecko za gardło i udusił je. Mnich wielce się rozgniewał i spytał anioła kim jest i dlaczego czyni taką nieprawość. Anioł odrzekł pokornie: "Pierwszy człowiek jest miły Bogu we wszystkich rzeczach i nie ma w swym domu niczego, co zdobyłby niesprawiedliwie, oprócz tamtego srebrnego półmiska. Z wyroku Bożego wyrzuciłem skradziony półmisek, aby ów człowiek był we wszystkim sprawiedliwy przed Bogiem. A drugi człowiek także jest we wszystkim miły Bogu i nie posiada w domu niczego, co sprowadzałoby na niego gniew Boży, oprócz jego syna, który, gdyby dorósł, stałby się wielkim przestępcą i diabelskim naczyniem. Dlatego, z wyroku Bożego, udusiłem to dziecko zawczasu, aby uratować z powodu ojcowskiej dobroci duszę syna, i aby wybawić ojca od wielu nieszczęść. Oto jakie są tajemnice i niezbadane wyroki Boże. A ty, starcze, wróć do swej celi i nie trudź się na próżno dociekać tego, co jest w mocy jedynego Boga."