12 lutego (wg starego stylu)

25.02.2018

Św. Jan Chryzostom przywołuje następujący przykład z żywotu św. Melecjusza, który ukazuje niezwykła szlachetność tego wielkiego hierarchy. “Byłoby niesprawiedliwym pominąć to, co się stało podczas wygnania Melecjusza z Antiochii. Gdy naczelnik miasta zasiadł w powozie i posadził obok siebie świętego, zaczął szybko jechać przez rynek. Ze wszystkich stron w głowę naczelnika leciał grad kamieni, które rzucali mieszkańcy, ponieważ nie było im łatwo rozstać się ze swym arcypasterzem, i byli gotowi, żeby prędzej rozstać się ze swym życiem, niż z tym świętym. Lecz co uczynił ów błogosławiony mąż? Widząc lecące kamienie, zakrył głowę naczelnika swym płaszczem. Tym sposobem swą ogromną łagodnością zawstydził nieprzyjaciół, a swym zwolennikom udzielił lekcji, jaką serdeczność trzeba okazywać wobec tych, którzy nas obrażają, że nie tylko nie wolno wyrządzać im jakiegokolwiek zła, lecz także wedle swych sił usuwać zagrażające im niebezpieczeństwa.” Odnośnie wyglądu zewnętrznego Melecjusza, Złotousty mówi później: “Zaprawdę, największa przyjemność było w oglądaniu jego świętego oblicza. Nie tylko gdy nauczał, czy mówił, lecz także gdy ludzie zwyczajnie na niego patrzyli, był w stanie wpoić w dusze widzów wszelką cnotę.”