14 maja

27.05.2018

Grzech, który służy innym za zgorszenie to grzech dwukrotny. Człowiek pełen dobrej mądrości stara się nikogo nie zgorszyć, ani nikogo przez swój grzeszny przykład nie doprowadzić do występku. Św. Ambroży pochwala taką mądrość u wcześnie zmarłego cesarza Walentyniana, cytując następujące przykłady z jego życia: "Cesarz usłyszawszy, że plotkuje się o nim w Rzymie jako o namiętnym myśliwym i miłośniku dzikiej zwierzyny - co było w istocie kłamstwem - i jak ta namiętność odciąga władcę od państwowych obowiązków, natychmiast rozkazał zabić wszelką zwierzynę w swym zwierzyńcu. Słysząc znów, że pewni złośliwi ludzie szerzą o nim pogłoski, jakoby miał wcześnie obiadować (chcą ukazać go jako żarłoka), cesarz nałożył na siebie ścisły post, zarówno jawnie, jak i skrycie. Sporadycznie widziano, aby przed czasem oficjalnego obiadu miał w ustach kęs jedzenia. Kiedy indziej, gdy jego siostra spierała się z pewnym mężczyzną o pewne mienie, cesarz, chociaż miał prawo rozsądzić ten spór, skierował sprawę do publicznego sądu, aby nie został oskarżony o stronniczość." Zaiste, z wielkim strachem ten pobożny władca dzierżył słowa Pana: "Biada temu, kto zgorszy jednego z tych maluczkich".