10 stycznia (wg starego stylu)

23.01.2018

Próżność odnośnie ubioru nabrała szczególnego rozpędu w naszych czasach. Kto nie może pochwalić się czymś innym, ten chwali się swym ubiorem. A ten który mógłby pochwalić się czymś innym, cenniejszym od odzienia, ten się nie chwali. Jak złoto nie wychodzi na powierzchnię ziemi, tak i duchowe wartości człowieka nie ukazują się na zewnątrz. O pewnym znamienitym filozofie powiadano, że ujrzał młodzieńca, który pysznił się swym ubiorem. Podszedł do niego i szepnął mu na ucho: "Tą samą wełnę nosił przed tobą baran, lecz wciąż był tylko baranem!" Być chrześcijaninem i pysznić się swym ubiorem jest bardziej szalone, niż być cesarzem i pysznić się z prochu pod swymi nogami. Dopóki św. Arseniusz nosił na cesarskim dworze złote szaty, nikt nigdy nie nazywał go Wielkim. Wielkim został nazwany wtedy, gdy cały bezinteresownie oddał się na służbę Bogu i odziewał się w łachmany.