2 lutego (wg starego stylu)

15.02.2018

Mówiąc o stopniowym rozprzestrzenianiu się i świętowaniu Bożego Narodzenia, św. Jan Chryzostom pisze: "Przepiękne i błogosławione są drzewa owocowe, gdy zasadzone w ziemi, wkrótce osiągają znaczną wysokość i uginają się od owoców; tak samo jest z tym dniem." I tak samo jest z dniem Spotkania Pańskiego. Od początku ten dzień był wspominany przez chrześcijan, lecz uroczyste obchody zaczęto świętować od czasów wielkiego cesarza Justyniana. Podczas panowania tego władcy mieszkańców Konstantynopola i pobliskich miejscowości nawiedziła wielka zaraza, tak, że codziennie umierało minimum 5 tysięcy ludzi. W tym samym czasie w Antiochii nastąpiło straszliwe trzęsienie ziemi. Widząc bezradność ludzkich środków zapobiegania takim nieszczęściom, cesarz, po naradzie z patriarchą, zarządził w całym cesarstwie post i modlitwę. A w sam dzień Spotkania Pańskiego, aby Pan zmiłował się nad Swym ludem, urządzono w miastach i wsiach wspaniałe procesje. I zaiste Pan zmiłował się, ponieważ zaraza i trzęsienie ziemi natychmiast ustały. Opisywane zdarzenia miały miejsce w 544 r. Z tego powodu i od tego czasu zaczęto świętować Spotkanie Pańskie jako jedno z wielkich świąt Pańskich. Z czasem drzewo rozrosło się i zaczęło przynosić obfite owoce.