16 lutego (wg starego stylu)

01.03.2018

Na łące najważniejsza jest trawa. Na polu pszenica. W ogrodzie warzywa. Nikt nie chwali się bardziej ogrodzeniem łąki, niż sianem. Nikt nie chwali się bardziej szopą na polu, niż pszenicą, która na nim rośnie. Nikt nie chwali się bardziej grządkami w ogródku, niż warzywami. Dlaczego zatem ludzie chwalą się państwami? I drogami, które przebiegają przez państwa? I granicami, które okalają państwa? I miastami, które w nich się znajdują? I wszystkim innym, co nie jest ważniejsze od zagród na łąkach, ani od szop na polach, ani od grządek w ogródkach, gdy porówna się to do głównego plonu, czyli człowieka? Ludzie nie istnieją ze względu na państwa, lecz to państwa istnieją ze względu na ludzi. Chrystus nie przyszedł, aby zbawić państwa, lecz ludzi. Państwo zyskuje swą wartość dzięki wartościowym obywatelom. A co źli ludzie otrzymują od wspaniałego państwa? Ciernie na przestronnym polu!