18 lutego (wg starego stylu)

03.03.2018

Z wielkim cierpieniem i poświęceniem przesiewany jest kąkol herezji z pszenicy prawdy Prawosławia. Heretycy zawsze posługiwali się niegodziwymi środkami i niegodziwymi ludźmi w podważaniu Prawosławia. Konstantynopolski archimandryta Eutychiusz i Dioskur, patriarcha Aleksandrii, którzy rozsiewali heretycką naukę, że w Chrystusie nie ma dwóch natur, boskiej i ludzkiej, lecz jedna, mieli na cesarskim dworze sojusznika w osobie mało znaczącego eunucha Chryzafiusza. Także cesarzowa Eudoksja potajemnie ich wspierała. Nieustraszony patriarcha Flawian bronił Prawosławia niczym lew, w czym pomagała mu siostra cesarza, św. Pulcheria. Eunuch przedstawił cesarzowi Teodozjuszowi najgorsze oszczerstwa przeciw Flawianowi, tylko po to, aby władca usunął go z patriarszego tronu i obrał za nowego patriarchę heretyka Eutychiusza. Gdy ani to, ani nic innego nie poskutkowało, heretycy postanowili zabić Flawiana. I zaiste, na soborze zbójeckim w Efezie tak go pobili i poturbowali, że św. Flawian na trzeci dzień oddał duszę Bogu. Jak to się zakończyło? Na Czwartym Soborze Powszechnym Eutychiusz i Dioskur zostali anatemizowani. Wypędzony z dworu eunuch ze wstydem zakończył swe życie. Cesarzowa Eudoksja została wygnana z Konstantynopola do Palestyny. Flawian i Pulcheria zostali ogłoszeni świętymi, a wiara prawosławna zwycięsko potwierdzona.