Niedziela XVIII po Pięćdziesiątnicy
27.10.2024
List Apostolski Świętego Apostoła Pawła do Koryntian, 2 Kor 9, 6-11
Powiadam więc: kto skąpo sieje, skąpo zbierze, a kto z błogosławieństwem sieje, z błogosławieństwem zbierze żniwo, każdy tak, jak postanowił w sercu, bez żalu ani pod przymusem, albowiem skłonnego dawcę miłuje Bóg. A mocen jest Bóg darować wam obficie wszelką łaskę, abyście zawsze mając wszystkiego pod dostatkiem, obfitowali w każdy dobry czyn. Bo jak napisano: Rozdzielił, dał ubogim, sprawiedliwość jego trwa na wieki. A Ten, który daje ziarno siewcy i chleb na pokarm niech daruje, i pomnoży ziarno wasze, i da wzrost plonom waszej sprawiedliwości. A we wszystkim wzbogacani, w całej prostocie, będziecie mogli okazywać szczodrobliwość, która przez nas pobudza do dziękczynienia Bogu.
Ewangelia wg Świętego Apostoła i Ewangelisty Łukasza 8, 5-15
Rzecze Pan taką przypowieść: – Wyszedł siewca, aby siać ziarno swoje. I gdy siał, jedno upadło na drogę i zostało zdeptane, a ptaki niebiańskie wydziobały je. A inne upadło na skałę i gdy wzeszło, uschło, ponieważ nie miało wilgotnej ziemi. Inne zaś padło pośród cierni, a ciernie, wzrastając razem z nim, zdławiły je. Jeszcze inne padło na dobrą ziemię, wzeszło i wydało plon stokrotny. Mówiąc to, wołał: – Kto ma uszy do słuchania, niech słucha. Pytali Go uczniowie Jego, co mogłaby znaczyć ta przypowieść. On zaś powiedział: – Wam dane jest poznać tajemnice Królestwa Bożego, pozostałym – w przypowieściach, aby patrząc, nie widzieli, i słysząc, nie rozumieli. Oto, czym jest ta przypowieść: ziarnem jest słowo Boże. To na drodze to ci, którzy usłyszeli, po czym przychodzi diabeł i zabiera słowo z ich serca, aby nie uwierzywszy, nie zostali zbawieni. To zaś na skale to ci, którzy skoro usłyszą, z radością przyjmują słowo, ale korzeni nie mają; przez jakiś czas wierzą, a w czasie próby odpadają. To zaś, które padło w ciernie, to są ci, którzy usłyszeli, ale idąc, dławieni są przez troski i bogactwo, i rozkosze życia, i nie wydają plonu. A tym w dobrej ziemi są ci, którzy usłyszawszy słowo sercem szczerym i dobrym, zachowują je [w nim] i przynoszą plon dzięki swej cierpliwości. To powiedziawszy, zawołał: – Kto ma uszy do słuchania, niech słucha.