Św. Jan Chryzostom o pocieszeniu

16.05.2024

Powiesz: Ale jak mogę jako człowiek nie odczuwać bólu? Odpowiem: Możesz, kiedy pomyślisz, że ani patriarcha Abraham nie narzekał, ani nawet Hiob, a przecież obydwaj byli ludźmi i żyli przed czasem Prawa i Łaski, a także przed wielkimi pouczeniami mądrości, z nich właśnie jako ze źródeł wypływającymi; kiedy pomyślisz, że syn przeniósł się do lepszej krainy i otrzymał doskonalsze dziedzictwo, że nie utraciłeś swego syna, ale masz go zachowanego w bezpiecznym miejscu. Nie mów przeto: już nie będę nazywał się ojcem. Dlaczego nie masz nazywać się ojcem, mając syna? Wszak nie wyrzekłeś się syna, ani go nie utraciłeś. Co więcej, masz bardziej doskonałego i bardziej bezpiecznego. Dlatego nie tylko na ziemi nazywasz się ojcem, ale także w niebie. Nie utraciłeś godności ojca, ale przyjąłeś ją w wyższym stopniu. Masz prawo nazywać się ojcem nie śmiertelnego, ale nieśmiertelnego syna, który już na zawsze stoi przed swoim królem. I nie sądź, że skoro nie widzisz go przed sobą, to utraciłeś go. Gdyby udał się w odległe strony, to oddalenie nie usunęłoby więzów krwi. Nie patrz zatem na ciało zmarłego, bo cierpienie stanie się większe, ale od martwego ciała wznieś myśli ku niebu. Nie ten, co tutaj leży, jest twoim synem, ale ten, który niby na skrzydłach uniósł się ku niezmierzonym przestrzeniom. Skoro widzisz zgaszone oczy, zamknięte usta, nieruchome ciało, nie myśl, że te usta nie otworzą się już nigdy, oczy już nie będą widzieć, nogi nie będą chodzić, a wszystko ulegnie zniszczeniu. Nie mów tak, ale przeciwnie: te usta będą mówiły roztropniej, oczy popatrzą bystrzej, nogi będą stąpać po obłokach, zniszczalne ciało przywdzieje niezniszczalność i tak otrzymam syna udoskonalonego. Jeśli zaś to, co widzisz, napełnia cię smutkiem, powiedz sobie: to tylko odzienie, które odłożył, aby otrzymać cenniejsze, to tylko dom, który został wyburzony w celu wybudowania piękniejszego. Podobnie i my, kiedy zamierzamy zburzyć dom, nie zezwalamy mieszkańcom pozostawać wewnątrz, ale nakazujemy przenieść się chwilowo w inne miejsce, aby im kurz i hałas nie przeszkadzał. Kiedy zaś budynek jest już gotowy, wtedy sprowadzamy ich troskliwie z powrotem. Podobnie czyni Bóg burząc przejściowy namiot i na ten czas przyjmując syna do domu ojcowskiego, a kiedy mieszkanie zostanie odbudowane na nowo, wówczas odda je w doskonałym stanie. Dlatego nie mów: Umarł i nie ma go. W ten sposób mówią ci, którym brak wiary. Powiedz raczej: Zasnął, ale wstanie, odszedł, ale powróci z niebieskim Królem. Któż to mówi? Ten, poprzez którego Chrystus przemawia. Mówi: Jeśli wierzymy, że Chrystus umarł i zmartwychwstał, to również tych, którzy zasnęli z Jezusem, wyprowadzi wraz z Nim (1Tes 4, 14). Dlatego, jeśli szukasz syna, szukaj go tam, gdzie znajduje się Król, gdzie zastępy aniołów, nie w grobie i nie na ziemi, abyś, podczas kiedy tamten został już wyniesiony, sam jeden nie pozostał na nędznej ziemi. Jeśli takie będą nasze myśli, z łatwością pozbędziemy się niepokoju. Ojciec miłosierny i Bóg nieustannie wspomagający umocni serca nas wszystkich, tych, którzy udręczeni są takim smutkiem, a także tych, których inny jeszcze smutek przytłacza. Niech sprawi, abyśmy uchronieni od wszelkiego zmartwienia i obdarowani duchową radością mogli dostąpić duchowych dóbr, co niechaj nas wszystkich spotka dzięki łasce i dobroci Pana Jezusa Chrystusa, któremu z Ojcem oraz Duchem Świętym sława, moc i chwała teraz i po wszystkie wieki. Amen.

św. Jan Chryzostom, Homilie do Drugiego Listu św. Pawła do Koryntian, I.6