7 maja

20.05.2018

„Muszę przyznać, że jestem wielce dłużny i wiele mi przebaczono. Zostałem powołany do kapłaństwa w trakcie sprawowania urzędu publicznego oraz sędziowskiego i dlatego obawiam się, żebym nie okazał się niewdzięczny, jako ten, który mniej umiłował, niż zostało mu przebaczone.” Są to słowa św. Ambrożego, który niespodziewanie został wezwany przez Boga, aby zmienić powołanie, i ze świeckiego sędziego stać się arcypasterzem Cerkwi Chrystusowej. Tymi słowami święty biskup pokazał, w jaki sposób powołanie kapłańskie jest wspanialsze od świeckiego, jak do tego doszedł dzięki Bożemu wezwaniu,  i jak ten, który jest powołany, powinien być wdzięczny Bogu. Wszyscy święci postrzegali dług wdzięczności Bogu jako swój główny dług. Bez dziękczynienia Bogu nie może być postępu w życiu duchowym. Nieustanna wdzięczność Bogu jest płodnym ziarnem z którego, jeśli będzie podlewane łzami ciągłego pokajania, wyrośnie piękny owoc – miłość do Boga.