10 czerwca (wg starego stylu)

23.06.2018

Jeść swój posiłek z błogosławieństwem to nie to samo, co jeść go bez błogosławieństwa. Każdy posiłek jest Bożym stołem, zastawionym dla nas przez samego Boga.  Dlatego trzeba dziękować Bogu jako gospodarzowi i prosić Go o błogosławieństwo. Jedzenie, które zostało pobłogosławione jest słodsze i bardziej sycące, zaś to niepobłogosławione jest niesłodkie, nie sycące i niezdrowe. Pewnego razu cesarz Teodozjusz Młodszy wybrał się na spacer w okolice Konstantynopola i widząc chatę mnicha, zatrzymał się i wszedł do niej. Starzec spytał się cesarza czy chciałby coś zjeść? "Chcę," odpowiedział władca. Starzec podał cesarzowi chleb, oliwę, sól i wodę. Władca zjadł i napił się, a następnie spytał mnicha: "Czy wiesz kim jestem?" "Bóg ciebie zna," odpowiedział mnich. "Jestem cesarz Teodozjusz." Mnich cicho pokłonił się władcy. Cesarz powiedział mu: "Jestem cesarzem i zrodzony jestem z cesarza, lecz uwierz mi, że nigdy w swym życiu nie zjadłem tak smacznie jak dzisiaj z tobą." "A wiesz dlaczego?" spytał starzec. "Ponieważ," kontynuował, "my, mnisi, zawsze przygotowujemy swe posiłki z modlitwą i błogosławieństwem;  z tego powodu proste jedzenie zamienia się w smaczne, a u was mimo, że posiłki są przygotowywane z wielką pieczołowitością, nie szukacie błogosławieństwa (od Boga), i dlatego smaczne jedzenie staje się niesmaczne."