9 lipca (wg starego stylu)

22.07.2017

Wielu zastanawia się, dlaczego Bóg zabiera z tego życia młodzieńców, dziewczęta i dzieci, i dlaczego nie pozwoli, aby wszyscy się zestarzeli, a następnie przeszli przez śmierć do innego świata. Taki jest plan Bożej ekonomii, taka jest święta wola Jego Opatrzności. Lecz istnieją pewne przykłady w przeogromnym doświadczeniu Cerkwi, że czasami Bóg czyni tak ze względu na pragnienia i modlitwy Swych świętych z tamtego świata lub ze względu na krewnych. Św. Ader (w stanie mniszym Atanazy) ukazał się swej żonie, którą nagle zostawił z trójka dzieci i wstąpił do monasteru, gdzie umarł. Gdy jego żona wpadła w rozpacz, po pierwsze z powodu troski o bezbronne dzieci, a po drugie z powodu troski o męża, ponieważ nie wiedziała co się z nim stało, wtedy we śnie ukazał się jej z tamtego świata mąż, z jaśniejącym obliczem oraz w białej, świetlistej szacie, i rzekł do niej: "Przestań płakać i krzyczeć na mnie. Spójrz, wezmę dwójkę dzieci do siebie, a ty, jeśli chcesz, zadbaj o zbawienie swej duszy." W tym samym czasie i w ten sam sposób ukazał się Teodozjuszowi Stylicie i rzekł mu: "Za trzy dni odejdzie do Pana stara pustelnica, która mieszka w pobliżu monasteru, a ty umieść na jej miejsce moją żonę, aby w tej celi trudziła się jako mniszka. Niech z nią pozostanie najmłodsze dziecko, dopóki nie dorośnie. Pójdzie on w moje ślady i będzie następcą apostolskiego tronu w Jerozolimie." I zaprawdę, wszystko stało się tak, jak było zapowiedziane. Stara pustelnica umarła po trzech dniach, tak jak i dwoje starszych dzieci Adera, a jego żona zamieszkała w jej celi wraz z najmłodszym synem, który gdy dorósł, został patriarchą Jerozolimy.