1 października (wg starego stylu)

14.10.2017

Przenajświętsza Bogurodzica często zjawiała się świętym ludziom w potrzebie: aby pokrzepić ich w ascetycznych trudach, aby uzdrowić ich z chorób, aby wyjawić im daną tajemnicę. Dwa równie podobne, co i cudowne zdarzenia wydarzyły się w różnym czasie w Wielkiej Ławrze na św. Górze Atos św. Janowi Kukuzelesowi i św. Grzegorzowi, mnichowi. W Wielkim Poście, w czasie wielkiego Akatystu, św. Jan poczuł się po odśpiewaniu go zmęczony i usiadł na krześle twarzą w stronę ikony Bogurodzicy.  Gdy tylko usiadł, od razu zasnął. Wtedy zjawiła się przed nim Święta Przenajczystsza, cała w niebiańskiej jasności, i rzekła do niego: "Raduj się Janie! Śpiewaj i nie przestawaj śpiewać, a ja przez to nigdy cię nie zostawię.'' Mówiąc te słowa wręczyła Janowi złotą monetę. Gdy się obudził, moneta ciągle była w jego dłoni. Po tym zdarzeniu przed ikoną Bogurodzicy, jak i z powodu złotej monety, wydarzyło się wiele wspaniałych cudów. Drugie wydarzenie było związane ze św. Grzegorzem, mnichem, który podobnie jak św. Jan był cerkiewnym śpiewakiem. Patriarcha Kallistos ustanowił, aby na wszystkich liturgiach św. Bazylego zamiast "Zaprawdę godne to jest" (scs. Dostojno jest') śpiewać "Tobą raduje się" (scs. O Tiebie radujetsia). Jego następca, patriarcha Filoteusz, odwołał to i przywrócił z powodu zwięzłości "Zaprawdę godne to jest". Lecz pewnego razu, podczas wigilii święta Objawienia Pańskiego, i w obecności patriarchy Aleksandrii, Grzegorza, św. Grzegorz zaśpiewał "Tobą raduje się".  Niezwłocznie po tym zjawiła się przed nim Święta Przenajczystsza, jak wcześniej przed św. Janem, i wręczyła mu złotą monetę mówiąc: "Wielce ci jestem wdzięczna za twoje śpiewanie na mą część." Z tego powodu i od tego momentu ustanowiono, aby na liturgii św. Bazylego zawsze śpiewać "Tobą raduje się".