14 grudnia (wg starego stylu)

27.12.2017

Istnieją trzy rodzaje gorliwości, która jest godna pochwały: gorliwość w oczyszczaniu się z grzesznych pragnień i myśli, gorliwość o prawdę wiary i gorliwość o Bożą sprawiedliwość wśród ludzi. Wszystkie te trzy rodzaje gorliwości doskonale wypełniały duszę św. Mikołaja Cudotwórcy. Przez całe swe życie pokazywał gorliwość w oczyszczaniu siebie czujnie strzegąc swego serca. Gorliwość o prawdę wiary pokazał szczególnie na Pierwszym Soborze Powszechnym w Nicei, gdy wszedł w straszną konfrontacje z Ariuszem. Gorliwość o Bożą sprawiedliwość wśród ludzi pokazał zwłaszcza w dwóch słynnych wydarzeniach, gdy uratował przed śmiercią trzech niewinnych ludzi. Pewnego razu, podczas jego nieobecności w Mirze, chciwy namiestnik Eustachiusz skazał trzech ludzi na ścięcie mieczem, przyjąwszy uprzednio za ten wyrok od nieprzyjaciół skazańców łapówkę. Poinformowany o tym, św. Mikołaj w największym pośpiechu przybył do Miry. Skazańcy byli już doprowadzeni na miejsce egzekucji. W momencie, gdy kat wzniósł miecz nad niewinnymi, zjawił się Mikołaj, złapał za miecz i wyrwał go z rąk kata, a następnie uwolnił skazańców. Potem zganił Eustachiusza, zawstydził go i przywiódł do pokajania. W podobny sposób przed cesarzem i biskupem Eulawiuszem, eparchą Konstantynopola, oczerniono trzech cesarskich dowódców: Nepotiana, Ursusa i Herpyliona. Cesarz podpisał wyrok śmierci. W przeddzień wykonania wyroku trzech dowódców pomodliło się do Boga następującymi słowami: "Boże Mikołaja, wybaw nas niewinnych od śmierci!" Tej nocy św. Mikołaj zjawił się we śnie cesarzowi i biskupowi, skarcił ich za tą niesprawiedliwość i nakazał, aby natychmiast uwolnić z więzienia trzech dowódców. Nazajutrz cesarz i biskup opowiedzieli jeden drugiemu o swych nocnych widzeniach i natychmiast anulowali wyrok śmierci oraz rozkazali, aby uwolniono dowódców z więzienia.