18. września (wg starego stylu)

01.10.2022

Rzecze Pan: "Zaprawdę, powiadam wam, cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci Moich najmniejszych, Mnie uczyniliście" (Mt 25,40). Podobnie dzieje się z dawaniem jałmużny i z Eucharystią. W Eucharystii pod postacią chleba i wina przyjmujemy żywego Chrystusa Pana; w jałmużnie dając biednemu, dajemy żywemu Chrystusowi Panu. W Konstantynopolu żył pewien człowiek, który był nadzwyczajnie miłosierny. Przechadzając się ulicami miasta, wkładał do rąk biednych datki i natychmiast szedł dalej, aby nie słyszeć słów podziękowania i nie zostać rozpoznanym. Gdy jeden z jego przyjaciół spytał go, jak stał się taki miłościwy, odrzekł: "Pewnego razu w cerkwi słyszałem kapłana, który nauczał, że kto daje biednemu, ten napełnia ręce samego Chrystusa. Nie uwierzyłem w to, ponieważ pomyślałem: 'Jak to może być, skoro Chrystus jest na niebiosach?' Lecz idąc do swego domu zobaczyłem żebrzącego biedaka, a nad jego głową jaśniało oblicze Chrystusowe. W tym momencie szedł przechodzień i dał żebrakowi chleb; i ujrzałem, jak Pan wyciągnął rękę, przyjął chleb, i pobłogosławił darczyńcę. Od tego momentu zawsze widzę to oblicze nad głowami proszących, i dlatego z wielką bojaźnią, gdy tylko mogę, daję jałmużnę."