Zwiastowanie Przenajświętszej Bogurodzicy – Благовещение.

06.04.2024

Jedno z cyklu 12 wielkich, tzw. dwunadiesiatych, świąt prawosławnych 25 marca (7 kwietnia)

Święto Zwiastowania obchodzone jest na pamiątkę ukazania się Archanioła Gabriela Przenajświętszej Dziewicy Maryi oraz wprowadzenia Jej w Tajemnicę wcielenia przez Nią Jezusa Chrystusa – Zbawiciela świata. Po osiągnięciu pełnoletności, zgodnie ze zwyczajowym prawem, Przenajświętsza Dziewica Maryja, choć niechętnie, opuściła świątynię Jerozolimską i powierzona została opiece sędziwego cieśli Józefa - Oblubieńca, stróża Jej niewinności. Józef pochodził z tego samego, co Ona, rodu i wziął Ją do siebie, aby, zachowując formę małżeństwa, być Jej obrońcą. Żyjąc w galilejskim mieście Nazaret, w domu Józefa, Przenajświętsza Dziewica wiele czasu spędzała w odosobnieniu, w milczeniu, zajmując się rozmyślaniem o Bogu i modlitwą, czytaniem Pisma i rękodziełem.

Cztery miesiące po zaręczynach, w czasie Jej modlitewnej medytacji, stanął przed Nią Archanioł Gabriel i wypowiedział te słowa: „Wesel się, Łaski Pełna, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami!” Zjawienie się Archanioła nie przestraszyło Maryi, ale niezwykłość jego pozdrowienia wprawiła Ją w zakłopotanie. Chcąc Ją uspokoić i zapewnić o prawdziwości słów pozdrowienia, archanioł Gabriel obwieścił Jej, że swą pokorą i mądrością zdobyła u Boga wielką łaskę: zostanie Matką Syna Bożego.

Aby przekonać Przeczystą Dziewicę, Archanioł obwieścił Jej tajemnicę wcielenia Syna Bożego w tych samych słowach, w których przepowiedział to wydarzenie prorok Izajasz: „I oto poczniesz w łonie, i zrodzisz syna, nazwiesz Go imieniem: Jezus. On będzie wielki i nazwany zostanie Synem Najwyższego, i da Mu Pan Bóg tron Dawida, ojca Jego; i będzie panował nad domem Jakuba na wieki, i Królestwu Jego nie będzie końca”.

Maryja nie wątpiła w słowa Bożego posłańca, ale zdumiała się, jak może urodzić syna ta, która zdecydowała się zachować dziewictwo. Aby rozwiać Jej pokorne zdumienie, Archanioł objawił Jej prawdę, przyniesioną od Wszechmogącego Boga: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię; dlatego Świętość, Która się narodzi, nazwana będzie Synem Bożym”. Zrozumiawszy wole Bożą i bez reszty powierzając się jej, Przenajświętsza Dziewica odpowiedziała: „Oto ja, służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego”.

Na Rusi Zwiastowanie uważano za wielkie święto, w dawnych czasach zaczynano nim rok. Według ludowych wierzeń, w dniu tym, podobnie jak na Wielkanoc, słońce „gra”, a w piekle nie męczy się grzeszników. Ze względu na wagę święta, jest ono obchodzone nawet, gdy przypada w Wielkanoc.

Cerkiew w znamiennych słowach wysławia to święto:

Днесь спасения нашего главизна, и еже от века таинства явление; Сын Божий Сын Девы бывает, и Гавриил благодать благовествует. Темже и мы с ним Богородице возопиим: радуйся, Благодатная,Господь с Тобою.

Oto zbawienia naszego zaczątek, w którym ujawnia się przedwieczna tajemnica; Syn Boży Synem Dziewicy się jawi, i Gabriel zwiastuje łaskę. Przeto i my z nim wołajmy do Bogurodzicy: Bądź pozdrowiona, o pełna łaski, Pan z Tobą!... (Troparion święta, ton 4).

Święto Zwiastowania przypomina i wysławi wydarzenie, opisane w Ewangelii (Łk 1, 26–38). Dawni chrześcijanie nadawali mu różne nazwy: „Poczęcie Chrystusa”, „Zwiastowanie o Chrystusie”, „Początek Odkupienia”, „Zwiastowanie Anioła Maryi”, i dopiero w VII w. nadano mu stałą nazwę: Zwiastowanie Przenajświętszej Bogurodzicy.

Ustanowienie tego święta nastąpiło w głębokiej starożytności. Święty Atanazy (IV w.) w rozważaniach, poświęconych temu świętu, nazywa je pierwszym spośród świąt, szczególnie czczonym, gdyż przypomina o początku zakładania fundamentów zbawienia ludzi. W V–VI w., pojawienie się herezji, urągających osobie Bogurodzicy i wypaczających dogmat o wcieleniu Jezusa Chrystusa, stało się dla Cerkwi okazją, by podkreślić szczególnie uroczysty charakter święta. W tym okresie świąteczny ceremoniał wzbogacił sięo liczne śpiewy, opowiadające o tajemnicy wcielenia syna Bożego i majestacie Bogurodzicy.

Przed rewolucją w Rosji (zwłaszcza w Moskwie) istniał wzruszający zwyczaj, by w Dniu Zwiastowania – w dniu ogłoszenia wolności całemu światu – wypuszczać ptaki z klatek. Zajmowanie się w tym dniu pracą, choćby nawet lekką, uważano za wielki grzech. A opowieści o tym, że wschodzące słońce w tym dniu gra, możecie sprawdzić sami – wystarczy tylko wstać trochę wcześniej...

oprac. na podstawie

http://tropinka.orthodoxy.ru Paweł Byzow