Nabożeństwa

Święta Liturgia

Środa - 9.00 (Uprzednio Poświęconych Darów)
Piątek - 17.00(Uprzednio Poświęconych Darów)
 Sobota  9:00
Niedz.  7:00,  8:30,  10:00  

Modlitwa za dusze zmarłych

Pon. - Sob.  9:00

Akatyst

Środ.  17:00


Ikona i widzenie Boga – metropolita Paweł (Jazidżi) na Niedzielę Tryumfu Prawosławia.

12.03.2022

Przyjdź i zobacz

Cóż za odważne i święte zaproszenie! Filip zaprasza Natanaela, by zobaczył z nim co? A raczej: kogo? Boga! Czy to widzenie jest chciane? Czy zaproszenie zostaje przekazane? Czy ikona zakrywa Oblicze Boga, czy też Je odkrywa dla nas?

Jak dziwne było to zaproszenie z punktu widzenia człowieka żydowskiego, który uczył się tego: Zaiste, nikt nie widział Boga, bo inaczej by ten ktoś umarł. I jeśli ktoś zechciał zbliżyć się do Boga, mógł co najwyżej zostać otoczony Jego Chwałą albo w Namiocie, albo w Świątyni. Być może to zaproszenie także teraz jest ograniczone, i nie jest wcale prostsze dzisiaj?

Pomimo surowości tego ograniczenia, w naszych ramionach pozostaje wrzucone wcześniej pewne przesłanie. Tak, albowiem jesteśmy apostołami miłości i odkupienia, na rzecz zbawienia innych. A to jest prawdziwa „potrzeba” ludzi i ostateczna prośba ludzkich poszukiwań w cierpieniu.

Ludzie wypatrują różnych rzeczy, budują różne marzenia i uderzają w przeróżne cele, ponieważ są spragnieni; lecz ludzkie doświadczenie wskazało, że dotarcie do tych wszystkich celów nie pozostawia nic innego, jak tylko pragnienie prawdziwej prośby. Już filozofowie ateńscy służyli wszelkim bóstwom, które nie widziały ich ludzkiego pragnienia, dlatego też postawili ołtarz Nieznanemu Bogu, Którego św. Paweł przyszedł im zwiastować. Ludzkie oko nie może odpocząć inaczej, jak tylko w widzeniu Boga. To ostateczna ludzka potrzeba, którą wyrażą Filip w Ewangelii, mówiąc Jezusowi: O Panie, daj zobaczyć nam Ojca (Boga), i to nam wystarczy. „Przyjdź i zobacz” to wyrażenie streszczające posłannictwo chrześcijanina, i każdego człowieka wokół niego. Ostatecznie to jest też streszczenie prawosławia każdego chrześcijanina. Zamierzeniem prawosławia (prawidłowości poglądu) jest prawosławność (prawidłowość ścieżki – prowadzenia się). „Przyjdź i zobacz” to wyrażenie naszego prawosławia skierowanego do ludzi…

Odpowiadając na pytanie O Panie, daj zobaczyć nam Ojca, i to nam wystarczy, odpowiedział Jezus: Kto zobaczył Mnie, już zobaczył Ojca. Chrystus to obraz Ojca, albowiem On jest Słowem Ojca dla ludzi, przedstawiającym pełnię Woli Bożej, On jest miejscem Ojca faktycznie, w Nim widzimy i poznajemy Ojca, Którego odkrywa dla nas.

Możemy widzieć Jezusa i przemawiać do Niego, uczyć się od Niego za pośrednictwem ikony. Czy widzieliśmy ikonę Pantokratora i nauczyliśmy się z niej Boskiej troski o nas i Jego zaproszenia skierowanego do nas? Z kolei kiedy tylko spojrzymy na ikonę Narodzenia, przechodzimy przez wydarzenie Wcielenia, Boskiego Wezwania.

Patrzymy na ikonę Ukrzyżowania, i rozumiemy to, czego nie wyrażą setki stron opisujących Miłość Boga. Patrzymy na ikonę faryzeusza i celnika – niby samo drewno i kolory, lecz ona daje nam lekcję o pokorze, której nie wyjaśnią żadne zapełnione stronice! Ikona to prawda i znaczenie, mogą one być wyrażone słowami, tak jak i w ciszy, lub w kolorach właśnie. Ikona to Ewangelia napisana nie literami i zdaniami, nie tekstami, lecz kolorami. Ona jest widzialna, widzimy przez nią wydarzenie. Ikona nie jest drewnem, przed którym się kłaniamy, lecz oknem, przez które wyglądamy, i przez które idziemy w świat Tego i Czego ona przedstawia.

Ikona to narzędzie kultu. Kult ten ma nas prowadzić do rozmowy i dialogu z Bogiem o naszym życiu, naszym prowadzeniu się, naszym powołaniu, naszych relacjach z innymi. Jeśli poprzez ikonę widzimy Boga, to poprzez ikonę odkrywamy Go także dla innych. Szanowanie ikon jest obowiązkiem, ponieważ ikona przemieszcza nas do swego pierwszego komponentu [tj. Boga, świętego, zbawczego wydarzenia], jak mówi św. Bazyli Wielki.

Ikona zaspokaja pragnienie ludzkich oczu i daje im odpoczynek. Kiedy święty Sylwan Atoski wstąpił do monasteru po niestałym, zmiennym życiu, i rozpoczął życie pokajania i cnotliwych czynów, wszedł do cerkwi, i tam ujrzał na ikonie Pana rysy [na twarzy] przebaczenia.

Ikonie Twej przeczystej, o Dobry, pokłon oddajemy, prosząc o przebaczenie grzechów; ją wywyższamy i poważamy; i przez nią odkrywamy Oblicze Twoje, i Miłość Twoją, wołając do każdego bliźniego: „Przyjdź i zobacz”!. Amen.

tłum. Dominika Kovacevic

do góry

Prawosławna Parafia Św. Jana Klimaka na Woli w Warszawie

Created by SkyGroup.pl