20 listopada (wg starego stylu)

03.12.2017

Żaden śmiertelnik nie wyjaśnił listów św. Pawła z większą miłością i głębią, niż św. Jan Chryzostom. Gdyby sam św. Paweł je wyjaśnił, nie zrobił by tego lepiej. Zobacz, historia mówi nam, że to sam św. Paweł wyjaśnił je przez umysł i pióro Chryzostoma. Gdy św. Prokulus był posłusznikiem u złotoustego patriarchy, jego obowiązkiem było zapowiadać gości. Pewien wielmożny człowiek został zniesławiony przed cesarzem Arkadiuszem i władca wygnał go z dworu. Ów człowiek przyszedł, aby prosić św. Jana o wstawiennictwo przed cesarzem w jego sprawie. Prokulus poszedł zapowiedzieć go patriarsze, lecz ujrzał przez uchylone drzwi człowieka schylającego się nad patriarchą i szepczącego mu do ucha, gdy ten pisał. Trwało to do świtu. Wtedy Prokulus powiedział możnemu, aby przyszedł ponownie następnego wieczora, sam zaś wielce się zdziwił zastanawiając się, kim był ten człowiek u patriarchy, i jak zdołał wejść niezauważony do komnaty św. Jana. Drugiej nocy sytuacja się powtórzyła, a Prokulus jeszcze bardziej się temu dziwił. Trzeciej nocy sytuacja znów się powtórzyła, a zdziwienie Prokulusa osiągnęło szczyt. Gdy Złotousty zapytał go, czy przyszedł ów wielmożny człowiek, Prokulus odpowiedział, że tamten czeka już trzy noce, ale nie mógł go zaanonsować, ponieważ pewien nieznajomy, starszy i wyłysiały człowiek szeptał patriarsze do ucha przez trzy noce. Zdumiony Chryzostom powiedział, że nie przypomina sobie, aby przez ostatnie trzy noce ktoś do niego przychodził. Zapytał swego posłusznika, jak ów nieznajomy wyglądał, a Prokulus wskazał na ikonę św. apostoła Pawła, i powiedział, że wyglądał właśnie tak. Zatem był to sam apostoł Paweł, który kierował umysłem i piórem swego najwspanialszego tłumacza.