19 marca (wg starego stylu)

01.04.2018

"Ta łaska (Boża), która nas wskrzesza, nawet po tym jak zgrzeszymy, większa jest od łaski, którą nas obdarzył, gdy jeszcze nie istnieliśmy. Chwała, Panie, bezgranicznej Twej łasce!" Tak mówi św. Izaak Syryjczyk. Chce przez to powiedzieć, że Bóg okazał wobec nas większą łaskę, gdy zbawił nas przez Chrystusa od zniszczenia grzechu i śmierci, niż wtedy gdy nas stworzył z nicości. I zaiste, tak jest. Nawet ziemscy rodzice okazują większą łaskawość upadłemu i zdemoralizowanemu synowi, gdy ponownie go przyjmują, wszystko mu przebaczają, uczłowieczają go, obmywają go, leczą go, i na nowo czynią go swym dziedzicem, niż wtedy gdy go rodzą. Gdy młody Panchariusz, otoczony królewskimi honorami, wyrzekł się Chrystusa, jego matka napisała mu list, pełen cierpienia i troski. "Nie trzeba bać się ludzi," napisała mu matka, "lecz trzeba bać się Sądu Bożego. Powinieneś wyznać swą wiarę w Chrystusa Pana przed królami i możnymi, a nie wyrzekać się Go. Pamiętaj Jego słowa: `Każdego zaś, kto wyprze się Mnie przed ludźmi, wyprę się i Ja przed Ojcem Moim, Który jest w niebiosach' (Mt 10,32)." Zawstydzony samym sobą, syn przyjął matczyną radę, wyznał przed władcą wiarę w Chrystusa, i poniósł męczeńską śmierć za Chrystusa, aby żyć z Nim w wieczności. I tak błogosławiona matka Panchariusza spowodowała nowe zrodzenie swego syna, zrodzenie duchowe, ważniejsze od pierwszego, cielesnego.