30 maja (wg starego stylu)

12.06.2018

Słowo Boże to pokarm dla duszy. Słowo Boże to zarówno siła, jak i światło duszy. Kto czyta Słowo Boże, ten obdarza swoją duszę pokarmem, siłą i światłem. Kto może, ten powinien czytać Słowo Boże zawarte w Piśmie Świętym, a kto nie może, powinien słuchać tego, kto je czyta. Wszyscy święci podkreślali korzyści płynące z czytania Pisma Świętego. Św. Serafim z Sarowa mówi: "Dla duszy powinno dostarczać się Słowo Boże, albowiem Słowo Boże, jak mówi św. Grzegorz Teolog, jest chlebem aniołów, którym karmi się dusza łaknącą Boga. Lecz ponad wszystko trzeba czytać Nowy Testament i Psałterz. Stąd pochodzi oświecenie rozumu... Bardzo pożytecznym jest czytać Słowo Boże w samotności i przeczytać całą Biblię ze zrozumieniem. Przez tą jedną czynność, ponad wszelkie inne dobre uczynki, Pan obdarza swą łaską człowieka i napełnia go darem zrozumienia. Gdy człowiek dostarcza swej duszy Słowo Boże, wtedy napełnia się zrozumieniem tego, co jest dobre, a co złe." Czytaj dalej

29 maja (wg starego stylu)

11.06.2018

O jak wielka była nieustraszoność świętych mężów i świętych niewiast! Gdy czytamy ich żywoty mimowolnie rodzi się w nas zarówno wstyd, jak i duma - wstyd, ponieważ zostaliśmy tak daleko w tyle za nimi; duma z tego, że oni są z naszego chrześcijańskiego rodu. Ani choroba, ani więzienie, ani wygnanie, ani cierpienie, ani upokorzenie, ani miecz, ani otchłań, ani ogień, ani szafot nie mogły naruszyć wzniosłego pokoju ich dusz, mocno złączonych z Chrystusem, sternikiem wszechświata i historii ludzkości. Gdy cesarz Julian odstąpił od wiary i zaczął siać spustoszenie wśród chrześcijan całego Imperium Rzymskiego, św. Atanazy Wielki spokojnie powiedział o nim wiernym: "Obłok przeminie!" (Nibicula est, transibit). I zaiste, ten mroczny obłok szybko przeminął, a chrześcijaństwo jeszcze głębiej zapuściło swe korzenie i jeszcze szerzej rozłożyło swe konary po całym świecie. Bezsilna złość Juliana przeciwko Chrystusowi zakończyła się po kilku szybko mijających latach wraz z agonalnym okrzykiem Juliana: "Galilejczyku, zwyciężyłeś!" Dlaczego zatem my, synowie Boży, mamy się bać czegokolwiek, czego Bóg, nasz Ojciec się nie obawia? Czytaj dalej

28 maja (wg starego stylu)

10.06.2018

Tylko człowiek pyszny jest zawsze gotów zrównać Chrystusa z innymi wielkimi ludźmi, nawet gdy na pierwszy rzut oka oczywistym jest, że wielcy ludzie to jedno, a Chrystus to drugie, podobnie jak stworzenie to jedno, a Stworzyciel to drugie. Chrystus nie tylko jest wielki, lecz On jest Stworzycielem i Źródłem i Inspiracją wszelkiej prawdziwej wielkości w historii ludzkości. Napoleon, jeden z minionych wielkich ludzi, żyjąc na wygnaniu i w biedzie na Wyspie św. Heleny powiedział następujące słowa: "Aleksander, Cezar, Hannibal, Ludwik XIV, z całym ich geniuszem, są niczym. Podbili świat, lecz nie mogli zdobyć nawet jednego przyjaciela. A oto Chrystus wzywa i natychmiast całe pokolenia są zjednoczone więzią mocniejszą i bliższą, niż więzy krwi. Chrystus rozpala ogień miłości, który pochłania cały egoizm i przewyższa jakąkolwiek miłość."  Czytaj dalej

27 maja (wg starego stylu)

09.06.2018

Zdrowie cielesne jest niewątpliwie darem Bożym. Lecz zdrowie cielesne w żadnym wypadku nie jest najwspanialszym dobrem na świecie, jak wielu o tym mówi i pisze. Albowiem jakimkolwiek zdrowie cielesne by nie było, jest przemijające, a to co przemijające nie może być nazwane największym dobrem dla człowieka. Trwałe dobra są cenniejsze od przemijalnych, tak jak wieczność jest cenniejsza od czasu. Trwałe dobra wchodzą w skład zdrowia duszy. Ojciec Jan Kronsztadzki pisze: "Ach, ja sam czuję, że gdy jestem całkowicie zdrów i nie wyczerpuję się pracą, wtedy umieram duchowo i nie ma we mnie królestwa Bożego, wtedy rządzi mną ciało, a diabeł rządzi ciałem." Czytaj dalej

26 maja (wg starego stylu)

08.06.2018

Nie powinniśmy pragnąć śmierci grzesznika, lecz jego pokajania. Nic tak nie martwi Pana, który umarł na krzyżu za grzeszników, jak to, gdy modlimy się do Boga, aby zesłał śmierć na danego grzesznika i usunął go z naszej drogi. Zdarzyło się, że apostoł Karpus stracił cierpliwość i zaczął modlić się do Boga, aby zesłał śmierć na dwóch grzesznych ludzi; jednym był pewien poganin, drugim zaś odstępca od wiary. Wtedy objawił mu się sam Chrystus i powiedział: "Uderz mnie, jestem gotowy, aby ponownie być ukrzyżowanym za zbawienie ludzi." Św. Karpus opowiedział to wydarzenie św. Dionizemu Areopagicie oraz spisał je, i przekazał Cerkwi jako lekcję dla wszystkich, że trzeba się modlić o zbawienie grzeszników, a nie o ich zagładę "albowiem Pan nie chce, aby ktokolwiek zginął, lecz wszystkich doprowadzić do pokajania"(2 P 3,9). Czytaj dalej

25 maja (wg starego stylu)

07.06.2018

Niektórzy nierozważni ludzie więcej myślą o końcu świata, niż o końcu własnego żywota, chociaż oczywistym jest, że dla kogo nastąpił koniec życia, dla tego nastąpił koniec świata. Pewien brat stojąc przed św. Serafimem Sarowskim nieustannie zastanawiał się jak spytać świętego o koniec świata. Św. Serafim poznał jego myśl i powiedział mu: "Moja radości! Wzniośle myślisz o ubogim Serafimie. Skąd miałbym wiedzieć, kiedy nastąpi koniec tego świata i ten wielki dzień, gdy Pan będzie sądził żywych i umarłych, i każdemu odda według jego dzieł! Nie, nie, tego ja nie mogę wiedzieć!" I gdy święci tego nie znali, jak to poznają grzesznicy? I po co nam to wiedzieć, skoro sam Zbawiciel nie uznał tego za korzystne, aby nam to objawić? O wiele lepiej myśleć, że nasza śmierć nastąpi przed końcem świata, niż koniec świata przed naszą śmiercią.  Czytaj dalej

24 maja (wg starego stylu)

06.06.2018

"Dla czystych wszystko jest czyste" powiada Apostoł. I jedzenie, które spożywa człowiek samo w sobie nie może być nazwane nieczystym... Czytaj dalej